De films van Elvis Presley in Antwerpen
augustus 2, 2012 Plaats een reactie
Op 16 augustus zal het 35 jaar geleden zijn dat Elvis Presley overleed.
De wereld stond in augustus 1977 eventjes op zijn kop. Presley was amper 42 jaar geworden en was in zijn laatste levensjaren vooral in het nieuws gekomen door zijn exuberante levensstijl.
In de dagen na zijn dood werd echter duidelijk dat hij een enorme artistieke erfenis had achtergelaten.
We herinneren ons Elvis in de eerste plaats natuurlijk als zanger, als de King of Rock ‘n’ Roll.
Onvergetelijke nummers als ‘Don’t be Cruel’, ‘Jailhouse Rock’ en ‘Suspicious Minds’ blijven tot op vandaag overeind staan.
Daarnaast acteerde de King in maar liefst 31 langspeelfilms en was hij te zien in twee concertfilms (‘Elvis: That’s the way it is’en ‘Elvis on Tour’).
De films van Elvis blonken niet uit omwille van de goede scenario’s, de prachtige beelden of de sterke acteerprestaties. Ze werden gemaakt voor zijn fans en die konden veel verdragen.
Robbe de Hert was niet echt een fan: ‘Elvis Presley was niet aan mij besteed. Ik herinner me alleen ‘It’s allright mama’ en de film ‘Blue Hawaii’, die gedurende zeventien weken zesmaal per dag draaide in Ciné Capitole’ (‘Binnenkort in deze zaal’, p. 133).
In het onvolprezen tijdschrift Cinema Retro (www.cinemaretro.com) omschreef Dean Sills de Elvis-films recent als volgt: ‘In the 1960s Elvis was churning out three movies a year. Each one followed a certain formula. The main ingredients were a stunning display of beautiful women, a handful of songs that would inspire The King to ‘spontaneously’ perform and plots that were by and large, indistinguishable’ (Cinema Retro, vol. 8, issue 23, p. 11).
De Elvis-films volgden elkaar inderdaad in sneltreinvaart op. De King ontmoette in elke film prachtige jonge dames (Ann-Margret, Ursula Andress, Stella Stevens …), maar de scenario’s waren weinig verrassend of inventief.
Het was vooral in Cinema Capitole op de De Keyserlei dat de Elvis-fans elkaar troffen. Maar ook in de vele wijkzalen waren de Presley-vehikels regelmatig te zien.
Presley is nooit in België geweest, al is zijn film ‘Double Trouble (1967) voor een groot stuk gesitueerd in Brugge en Antwerpen. Elvis bleef echter netjes in de MGM-studios van Culver City (Hollywood), terwijl een beperkte filmcrew naar ons land werd gestuurd voor enkele buitenopnames. Het leverde ondermeer een prachtig shot op met een Elvis stand-in rijdend in een pickup-truck op de Thonetlaan op Linkeroever met op de achtergrond de kathedraal en de Boerentoren.
Het was Antwerpenaar Jos Clauwers (gitarist bij The Jokers) die Elvis speelde in de in België opgenomen scènes .

Publiciteit van MGM voor ‘It happened at the world’s fair’ (1963) in ‘Weekblad Cinema’ van 2 november 1963
Naarmate de jaren ’60 vorderden, verminderde de interesse voor de films van Elvis. Zijn laatse film, ‘Change of Habit’ (1969), kreeg zelfs geen Belgische release. Na zijn overlijden werd de film alsnog in België uitgebracht. Hij liep toen enkele weken in Ciné Astra.
De belangstelling voor Elvis veerde na 16 augustus 1977 weer helemaal op: zijn platen verkochten opnieuw als zoete broodjes, vele artiesten eerden hem met een speciaal tribute-nummer, televisiestations haalden films en shows vanonder het stof.
Het Antwerpse Rex-concern bracht bijna het ganse najaar van 1977 hulde aan Elvis in Ciné Astrid op het Astridplein. Zo goed als alle nog beschikbare Elvis-films werden er hernomen. We leefden toen nog in het pré-videotijdperk en dus waren Elvis-fans maar al te blij dat ze op die manier zijn films konden herontdekken. Als eerste film werd gekozen voor ‘Elvis: that’s the way it is’, de concertfilm uit 1970.
In Ciné Roma was er op zondag 9 oktober 1977 zelfs een ‘Elvis Presley Memorial Day’ met films, optredens van Benny Scott en Will Tura, een danswedstrijd en een tombola met als hoofdprijs een reis naar de Elvis-stad Memphis.
De Belgische filmaffiches met Elvis blijven een uniek souvenir aan de merkwaardige Hollywood-carrière van Elvis. Wie op zoek is naar één of meerdere van die pareltjes zal evenwel veel geduld moeten hebben én over een flinke portefeuille moeten beschikken. De Elvis ‘affichetten’ zijn immers zeer gegeerd en sommige zijn dan ook zo goed als onvindbaar. Ondanks het bioscoopsucces destijds van ‘Flaming Star’ en ‘Blue Hawaii’ lijken de affiches wel van de aardbodem verdwenen.
We blijven zoeken …